رزق و روزی یکی از مهمترین مسائل معیشتی انسان است که از جمله معنای آن عبارت است از بخشش پی در پی و عطای همیشگی است. و هر گونه بهره اى را که خداوند نصیب بندگان خود می کند.اعم از این که دنیوی باشد مانند مواد غذائى، مسکن و پوشاک و یا اخروی، مانند رزق شهیدان والا مقام« بَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ»؛ یا ظاهری باشد مثل مس و یا باطنی ، پنهان و معنوی مانند علم، عقل، فهم، ایمان و اخلاص، که به همه این ها «رزق» گفته می شود واز آن جا که رزق افراد روز به روز استمرار می یابد، آن را روزی گویند.
پروردگارمتعال برای تمامی آفریدگانش رزق وروزی مقرّر فرموده و به سوی آنان ارسال نموده است؛ اما، گاهی در اثر موانعی ،مثل ممانعت ظالمان و ستمگران ،رزق به دست بندگان نمی رسد و این گونه محرومیت از رزق را نمی توان به پروردگار نسبت داد.
در قرآن کریم آمده است :«إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ .» همانا خداوند، بسيار روزي دهنده، صاحب قدرت وتوانای مطلق است.
آن چه از اين آيه حاصل مي‌گردد اين است که رزق در حقيقت جز به خداي متعال نسبت داده نمي‌شود زيرا مقام، مقام حصر است (منحصر کردن رزاقيت در خدا)و آن جا که رزق به غيرخدا نسبت داده شده، مانند آيه ی شريفه ی « وَارْزُقُوهُمْ فِيهَا وَاكْسُوهُمْ»از مال سفيهان به اندازه نيازشان به آن ها روزي و پوشاک بدهيد، از قبيل نسبت به غيرحقيقي است. پس تنها خدا رزّاق است.
این مقاله، در صدد است ابتدا به مبحث رزق بپردازد که رزّاق حقیقی را تنها خدا دانسته و سپس به توصیفات قرآنی رزق و در پایان مقاله، به برخی از وظایف انسان در برابر رزق از جمله ، انفاق و صدقه- ربا خواری- استغفار- دعا و یاد خدا –صله رحم- تقوا و پرهیز از گناه را بر می شمارد.
شیوه ی تحقیق در این مقاله به صورت کتابخانه ای و تحلیل محتوایی بوده و جمع آوری اطلاعات و فیش برداری از کتابخانه های مختلف صورت گرفته است.